Ogólnopolska kampania edukacyjna „Dłuższe życie z cukrzycą” ma na celu podnoszenie świadomości na temat cukrzycy, w tym cukrzycy typu 2, która dotyczy 80% chorych oraz zagrożeń związanych z tą chorobą, ze szczególnym uwzględnieniem powikłań sercowo-naczyniowych. W ramach kampanii realizowane są działania skierowane na poszerzanie wiedzy z zakresu kontroli cukrzycy, poprawy jakości i długości życia pacjentów. Ze względu na ogromne zapotrzebowanie na edukację społeczną dotyczącą diabetologii, w ramach kampanii prowadzone są także akcje w obszarze profilaktyki cukrzycy wśród zdrowych osób.
W powszechnej opinii cukrzyca to choroba charakteryzująca się wysokim poziomem glukozy we krwi. Jednak jej leczenie to nie tylko obniżanie poziomu cukru we krwi, lecz także skuteczna walka z jej powikłaniami: chorobami sercowo-naczyniowymi (diabetycy dwukrotnie bardziej niż osoby zdrowe narażeni są na wystąpienie zawału serca i udaru mózgu), retinopatią cukrzycową (utrata wzroku), nefropatią (niewydolność nerek), neuropatią (zapalenie nerwów obwodowych) i stopą cukrzycową.
U insulinowanych chorych na cukrzycę typu 1 i 2 często dochodzi do rozwoju różnych infekcji, zazwyczaj są to zakażenia skóry i śluzówek, układu moczowego, zakażenia układu oddechowego, układu pokarmowego, ropne zapalenia tkanek miękkich a nawet kości przy zranieniach penetrujących, infekcji uogólnionych. Stan taki nakazuje monitorowanie wskaźników wyrównania metabolicznego cukrzycy (glikemia, ketonuria, wskaźniki równowagi wodno-elektrolitowej i kwasowo-zasadowej) i przerwania wakacji albo podróży, bowiem dynamika zmian jest szybka i trzeba uznać siebie za obłożnie chorego. Lekarz zastosuje leczenie przyczynowe, wdroży intensywną insulinoterapię, zmieni sposób żywienia a nawet w uzasadnionych przypadkach wprowadzi czasowo żywienie pozajelitowe. Konieczne są liczne przetoczenia krystaloidów i expanderów koloidalnych, połączone z monitorowaniem podstawowych parametrów życiowych, krwi i moczu.
U insulinowanych chorych na cukrzycę typu 1 i 2 często dochodzi do rozwoju różnych infekcji, zazwyczaj są to zakażenia skóry i śluzówek, układu moczowego, zakażenia układu oddechowego, układu pokarmowego, ropne zapalenia tkanek miękkich a nawet kości przy zranieniach penetrujących, infekcji uogólnionych. Stan taki nakazuje monitorowanie wskaźników wyrównania metabolicznego cukrzycy (glikemia, ketonuria, wskaźniki równowagi wodno-elektrolitowej i kwasowo-zasadowej) i przerwania wakacji albo podróży, bowiem dynamika zmian jest szybka i trzeba uznać siebie za obłożnie chorego. Lekarz zastosuje leczenie przyczynowe, wdroży intensywną insulinoterapię, zmieni sposób żywienia a nawet w uzasadnionych przypadkach wprowadzi czasowo żywienie pozajelitowe. Konieczne są liczne przetoczenia krystaloidów i expanderów koloidalnych, połączone z monitorowaniem podstawowych parametrów życiowych, krwi i moczu.
U insulinowanych chorych na cukrzycę typu 1 i 2 często dochodzi do rozwoju różnych infekcji, zazwyczaj są to zakażenia skóry i śluzówek, układu moczowego, zakażenia układu oddechowego, układu pokarmowego, ropne zapalenia tkanek miękkich a nawet kości przy zranieniach penetrujących, infekcji uogólnionych. Stan taki nakazuje monitorowanie wskaźników wyrównania metabolicznego cukrzycy (glikemia, ketonuria, wskaźniki równowagi wodno-elektrolitowej i kwasowo-zasadowej) i przerwania wakacji albo podróży, bowiem dynamika zmian jest szybka i trzeba uznać siebie za obłożnie chorego. Lekarz zastosuje leczenie przyczynowe, wdroży intensywną insulinoterapię, zmieni sposób żywienia a nawet w uzasadnionych przypadkach wprowadzi czasowo żywienie pozajelitowe. Konieczne są liczne przetoczenia krystaloidów i expanderów koloidalnych, połączone z monitorowaniem podstawowych parametrów życiowych, krwi i moczu.
U insulinowanych chorych na cukrzycę typu 1 i 2 często dochodzi do rozwoju różnych infekcji, zazwyczaj są to zakażenia skóry i śluzówek, układu moczowego, zakażenia układu oddechowego, układu pokarmowego, ropne zapalenia tkanek miękkich a nawet kości przy zranieniach penetrujących, infekcji uogólnionych. Stan taki nakazuje monitorowanie wskaźników wyrównania metabolicznego cukrzycy (glikemia, ketonuria, wskaźniki równowagi wodno-elektrolitowej i kwasowo-zasadowej) i przerwania wakacji albo podróży, bowiem dynamika zmian jest szybka i trzeba uznać siebie za obłożnie chorego. Lekarz zastosuje leczenie przyczynowe, wdroży intensywną insulinoterapię, zmieni sposób żywienia a nawet w uzasadnionych przypadkach wprowadzi czasowo żywienie pozajelitowe. Konieczne są liczne przetoczenia krystaloidów i expanderów koloidalnych, połączone z monitorowaniem podstawowych parametrów życiowych, krwi i moczu.
U insulinowanych chorych na cukrzycę typu 1 i 2 często dochodzi do rozwoju różnych infekcji, zazwyczaj są to zakażenia skóry i śluzówek, układu moczowego, zakażenia układu oddechowego, układu pokarmowego, ropne zapalenia tkanek miękkich a nawet kości przy zranieniach penetrujących, infekcji uogólnionych. Stan taki nakazuje monitorowanie wskaźników wyrównania metabolicznego cukrzycy (glikemia, ketonuria, wskaźniki równowagi wodno-elektrolitowej i kwasowo-zasadowej) i przerwania wakacji albo podróży, bowiem dynamika zmian jest szybka i trzeba uznać siebie za obłożnie chorego. Lekarz zastosuje leczenie przyczynowe, wdroży intensywną insulinoterapię, zmieni sposób żywienia a nawet w uzasadnionych przypadkach wprowadzi czasowo żywienie pozajelitowe. Konieczne są liczne przetoczenia krystaloidów i expanderów koloidalnych, połączone z monitorowaniem podstawowych parametrów życiowych, krwi i moczu.
